"Öğretmenlik kendine özgü bir profesyonel uğraş alanıdır. Genel anlamda profesyonel ise , bir işi kazanç sağlamak amacıyla ve ustalıkla yapan kimse demektir."
Peki bu mudur öğretmenlik?
Profesyonellikle yürütülecek bir kazanç kapısı mı?
Böyle görenlerin vay haline...
Öğretmenliğe adım atmaya çalışan öğrenciler,ilk görev yılına başlamış adaylar için belki daha önemlidir, stratejiler,bilgi yığınları, akademik çalışmalar... Oysa bir, iki yılda anlarsınız ki ne kadar okumuş olursanız olun, Piaget'e göre, Dewey'e göre, Bacon'a göre diye başlayan o cümleler gerçeklerin yanında komik ve yetersizdir.
Hiçbir eğitim bilimi kitabında yazmaz; en sevdiği kalemi bulamıyor diye ağlayan bir çocuk nasıl susturulur, yerini değiştirip bir sıraya arkaya geçirdiniz diye size küsen çocuğun kalbi nasıl alınır? Yaptığı resmi harika bularak size getiren öğrenciyi, çalışması bir şeye benzemese de, daha iyisi için nasıl motive etmelisiniz ya da sizi eleştirmeyi kendine görev edinip, cehaletine rağmen işinizi size öğretmeye çalışan veli nasıl idare edilir? Hiçbir akademisyen size anlatmaz, kırılan kapı kolu nasıl tamir edilir, sınıf nasıl boyanır, kazınmaktan oyuk oyuk olmuş sıralar nasıl zımparalanır?
Öğretmenlik her daim acemilikle yürütülen bir vicdan işidir.
Her yeni okul,her yeni okulla alışmanız gereken yeni muhit, o muhitte büyümüş veliler ve onların yetiştirdiği çocuklar, her defasında yeni şeyler öğrenmek zorunda kalmanız demektir aslında. Her çocuk ayrı bir karakterdir ve siz o ayrı karakterlere nasıl davranacağını bulmaya çalışan psikolog olursunuz bazen, bazen dişi, başı ağrıyana doktor olursunuz. Fermuarı bozuk çantasını, kabanını elinize tutuşturan için terzi ya da beslenmesinde getirdiği sağlıksız gıdalarla baş etmeye çalışan bir gıda mühendisi olmanız da gerekebilir. Kimi zamanlar kavgalarda kimin haklı olduğunu bulup adalet sağlamaya çalışan bir hakim olursunuz, eğlenmeleri için palyaço , akıllarına kazınsın diye tiyatrocusunuzdur bazen ve daha bir çokları...
Yukarıdakileri okuyacak olan öğretmen arkadaşlarım, şu esnada gülümsüyor olmalılar. Biliyorum eksik bile burada yazılanlar..
Yakında tüm kanallarda, sosyal medyada yapay bir şekilde öğretmenler günümüz kutlanacak ya, kutsal meslek,hakkınız ödenmez gibi klişe cümleler kurulacak ya, biz işte onlara da gülümsüyor olacağız.
Biz; yani bu işi vicdanı ile, severek ve yüreğini ortaya koyarak yapan acemiler var ya, biz bu işi siz kutlayın ve kutsayın diye yapmıyoruz.
Şu fotoğraftaki dünya güzeli gibi niceleri, bize her baktıklarında gözlerinin içiyle gülümsüyorlar ya biz o bakışla ve sevgiyle zaten yeterince kutsanıyoruz...
Eğitimci Funda MENEKŞE